kaligrafia7

Czytając Tkacza iluzji przypomniały mi się jeszcze dwie sagi, które moim zdaniem odróżniają się od reszty książek Fantasy i science fiction.

 MERCEDES LACKEY

 Trylogia "Magicznych burz"

 *Zwiastun burzy (Storm Warning, 1994)

 *Burza (Storm Rising, 1995)

 *Przesilenie (Storm Breaking, 1996)

 Oto fragemnt opinii jednego z czytelnikow Karlan | 2015-09-23 :

„Dla zagorzałych fanów Mercedes Lackey i ciekawych dalszych losów bohaterów jej poprzednich książek - co prawda znajomość poprzednich odsłon cyklu o heroldach nie jest wymagana, żeby zrozumieć to, co dzieje się w tej części, gdyż wszystkie najistotniejsze kwestie zostały wytłumaczone, ale bez pewnej wiedzy o tym, co działo się wcześniej czytelnik może mieć problem z połapaniem się w świecie przedstawionym i w relacjach pomiędzy postaciami.”

Od siebie dodam, ze nie miałam żadnego problemu z połapaniem się w w świecie przedstawionym i w relacjach pomiędzy postaciami. Mimo to, ze nie znałam innych publikacji Mercedes Lackey.

ALAN DEAN FOSTER

Książki z cyklu "Planeta Tran-ky-ky"

Lodowy Kliper (Icerigger 1974)

Misja do Moulokinu  (Mission to Moulokin 1979)

A teraz czas na potop (The Deluge Drivers 1987)

 "Międzygwiezdny komiwojażer Ethan Fortune i jego przeciwieństwo, legendarny heros kosmosu Skua September, w dramatycznych okolicznościach ugrzęźli na niegościnnej i zamieszkanej planecie Tran-ky-ky. Jedyną możliwością ratunku dla nich i współtowarzyszy niedoli jest dotrzeć do Dętej Małpy, odległej placówki handlowej Wspólnoty Humanx.

Prosty sprzedawca zostaje przywódcą grupy i musi podjąć rolę bohatera, o której nigdy mu się nie śniło. A czeka ich daleka wędrówka poprzez zamarznięte oceany, przez terytoria obcych, skłóconych ludów, groźne drapieżniki..."

Oto krotki opis fabuły ze strony lubimyczytac.pl

 Życzę wszystkim udanego weekendu.

Po przeczytaniu wpisu  Mausee skojarzyły mi się takie o to fragmenty z książki "Trędowata"

Milego wieczoru!

“ I dziwna rzecz moje dziecko, ze my, starzy, już zmęczeni życiem, pragnący spoczynku, nie narzekamy jednak na świat. To życie sterało nas, a pozostało miłym. Narzekają młodzi. Zły objaw! Czy to wpływ ogólnej newrozy, czy wyższego kultu umysłów, czy tez przeciwnie, skarłowaceniem mózgów? Patrzą z pogarda na wszystko, co ich otacza, dążąc do czegoś nieziemskiego. Lecz prędzej to wpływ zdolności analitycznych. Wiec postęp. Myśmy tego nie zaznali w tym stopniu, żeby nam życie zmarniało. My mieliśmy żywą wiarę. Dzis i to blednie, dziś więcej mamy filozofów niż ludzi głęboko wierzących. A to złe! To grunt z którego wyrasta tyle nieszczęścia wśród ludzi.”

„Zmienił się świat. Nie jesteśmy jaskiniowcami. Ludzie wznoszą się bajecznie ponad czasy anty dyluwialne, muszą baczniej spoglądać dookoła siebie! I każda rzecz budzi ich wątpliwość, nie wystarcza im istota rzeczy, chcą atomów, znajdują je i rozczarowują się. Chcą wieczności w życiu, ale na powstawaniu i zanikaniu świat stoi. Kazdy kwiat zwiędnąć musi, to trudno! –lecz żyjąc umila nam niejedna chwile. Teraźniejszym ludziom to nie wystarcza, oni chcą analizy nawet w szczęściu. A przecież ten sam kwiat, rozdrobniony na cząsteczki, jest garścią śmiecia, przekonują się o tym, rozczarowują, chcą znów złożyć na nowo, ale złożą nędznie, wiec najczęściej rzuca... I tak jest ze wszystkim”